BIÇAK
Kalbin ufalanır zamanın kumdan elleri arasında
Dişi
örümceğin damarlarında uyursun
Solumak
yetisini kaybedersin gecenin yarısında aniden
Uyanırsın
yastığında asılsız düşlerinin ölüsü
Senin
ruhuna çıkar şehrin tüm karanlık sokakları
Hüznün
kalesini kuşatır güzel bir elin tuttuğu bıçak
Kerbelayı
kan eden o bıçak işte bu bıçak
Ölüme
heves edince kenara itersin hayal kurmayı
Sessiz
titremedir tutar alnından soğuk terdir döktüğün
Bakarsın
gemiler hep gelir hep gider ve kalır limanda
Bu kahkahayla gülen kalabalıklarsa kimdir gözyaşlarını
saklayarak ağlayan tenhada
Gözünü yumarsın içinde deniz hıçkırıklarla boğulur
(Aydos Sanat Edebiyat Dergisi Sayı 29/2022 İstanbul)
Yorumlar
Yorum Gönder