Bedrettin

  asıl mesleğim bu değil öylesine yaşıyorum zaten çok önceleriydi göçtüm göçtüm çok ötelerden   öylesine yaşıyorum diyorum plansız gelişigüzel gidişi hiç güzel olmuyor hiç bir şeyin az kaldı ona da alışıyorum   az kaldı az kaldı sabrım da çoğu kez kendimle çelişiyorum   ben ki hava su toprak ateş ben ki benin ve kinin kölesi topal yolların taşlı yolcusu yollar bilmese de ayak izimi ayağımdadır binbir yolun izi yolcular beni tanımaz ben gidenleri iyi tanırım gidenler gittiler az gittiler yoz gittiler sandılar yol bitti arkalarında arpa boyu ayrılık    

  her şey kırılır mesela bir bıçak girdiği tende bazense bir adam içinde umuduyla söyleyemez ki hem nasıl söylesin anlayan yanlış anlar her şey kırılır mesela bir bıçak girdiği tende genelde bir adam içine doğru bildikleriyle onca kırıkla eğilmez çoğu zaman ondandır geçeceği sokakları seçmesi her şey kırılır kırılmasına da öylesine direnir kırılası ne varsa bir hırsızın eli bir katilin eli yahut sözlerin söz de kırılır kalp gibi cam tuz buzdur aslında taştır kırılan bakarsan göz kulak duyarsan her şey kırılır nitekim bir bıçak bir yara bir adam

  Dünyanın en acı kahvesi. Bir buluşma günü say saati. Ölsem unutmam. Bardağını ellerimle parça parça ettim, bir parçası elimi kesti belli etmedim. Zehrin ta kendisiydi kuşkusuz ki acıtıyordu her katresi. Suskunluğumuzu yarıştırıyorduk karşılıklı. Bana memleketim kadar soğuk, memleketim kadar uzaktı. Kalbi bir türlü ısınmıyordu. Isınmıyordu elleri üşüyordu. Paltosunun samimiyetsizliğine uzandı. Gitmiyorum korkma dedi üşüdüm biraz. En büyük korkumun ne olduğunu biliyordu.