SAY SAATİ

-

 




Dünyanın en acı kahvesi.

Bir buluşma günü say saati. Ölsem unutmam. Bardağını ellerimle parça parça ettim, bir parçası elimi kesti belli etmedim. Zehrin ta kendisiydi kuşkusuz ki acıtıyordu her katresi.

Suskunluğumuzu yarıştırıyorduk karşılıklı. Bana memleketim kadar soğuk, memleketim kadar uzaktı. Kalbi bir türlü ısınmıyordu. Isınmıyordu elleri üşüyordu. Paltosunun samimiyetsizliğine uzandı. Gitmiyorum korkma dedi üşüdüm biraz.

En büyük korkumun ne olduğunu biliyordu.

 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

YANILSAMA

-
Resim
  Tütünler sarardı Ben durdum En az çiğnenmiş kaldırımında şehrin Ki yığılıp kalırsam Kirlenmesin diye diyeceklerim Durdum ne olacağım diye söylenip Yürüdü insanlar yüzlerinde hep o soğuk telaş Kitap ciltleri gibiydi yüzleri Abartmayı huy edinmiş sevdalı şairlerin Durdum okudum Unuttum bildiğim bütün çiçek isimlerini Suzan Suzi de kör şarkıların gözü de
Devamı

BENİ BİR TEK

-
Resim
  Halim hal değildi ah bir görseniz Bu kirli şehri gözyaşlarımla yıkamak istedim Koskaca şehir ve herkes benden habersiz Beni bir tek kör neyzen gördü   Derdim çoktu üstelik ah bir dinleseniz Oturup içleniyor kalkıp gitmek istiyordum Koskaca şehir senden ve benden habersiz Beni bir tek sağır neyzen dinledi
Devamı